روزهایم با سرطان

چقدر برخورد خوب و اخلاق خوب میتونه توی روحیه‌ی یک بیمار و انرژی مثبت دادن به اون تاثیر بذاره. قسمت پرتو چندتا متصدی و کارشناس داره که اول میان تنظیمات رو انجام میدن و بعد میرن بیرون پشت مانیتورها میشینن و کنترل می‌کنن. هر روزی چندتاشون به پست من می‌خوردن. بیشتر از همه دو نفر بودن. یکیشون یه خانم به نسبت بداخلاق و دیگری یه آقای خوش برخورد و خوش اخلاق و مشخص بود که بین خود کارکنان اونجا هم بخاطر اخلاق خوبش محبوب همه هست و اگه یه روز باشه، تحرک و انرژی اون روز بهتره، اصلا روزایی که بود از میکروفن توی اتاق اشعه، برای خودشون و بیمارها آهنگ پخش می‌کرد حالا مجاز و غیرمجاز فرقی نمی‌کرد :) و چقدر تاثیر داشت توی بهتر شدن روحیه. همیشه هم باهمه گپ و گفت داشت. بهش می‌گفتم چکار خوبی می‌کنین، آهنگ‌ها رو که میذارین، زیر دستگاه آدم از فکر و خیال و استرس میاد بیرون. بهم به خنده می‌گفت خانوم فلانی الان که دیگه درمان سرطان خیلی راحت شده، مثل سرماخوردگی میمونه. هرچند حرفش واسه دلخوشی بود ولی به دروغ هم شده آدم دلش خوش میشد.